■  هدف یا وسیله، مسأله این است! بخش عمومی

گاهی اوقات آنقدر شیفته وسیله رسیدن به هدف می شویم که خودِ هدف را فراموش می کنیم.
کار می کنیم تا پول در بیاوریم، پول در می آوریم تا رفاه و آسایش داشته باشیم. ولی گاه آنقدر دلباخته وسیله (پول) می شویم که هدف (آسایش) را از یاد می بریم و آسایش خود را برای بدست آوردن پول فنا می کنیم. متأسفانه وقتی به خود می آییم که دیگر خیلی دیر شده است.
در یک پژوهش دانشگاهی، از بیماران سرطانیِ در شرف مرگ این سوال پرسیده شد که "چنانچه عمری دوباره می یافتید چه کار می کردید؟"
اکثربیماران مرد اضهار داشتند که "بی شک کمتر، عمر خود را صرف کار کردن برای کسب درامد بیشتر می کردیم و بیشتر، وقت خود را در کنار خانواده می گذراندیم."
ما مسلمانان گاه آنقدر در پوسته دین غرق می شویم که دیگر به مفهوم آن توجهی نمی کنیم. گاه آنقدر روی قرائت صحیح نماز تأکیید می کنیم که از توجه به معانی آن غافل می شویم. (البته لزوم قرائت صحیح نماز بر هیچ کس پوشیده نیست.) هدف توجه به معانی نماز، مناجات با خالق هستی و نهایتاً رسیدن به آرامش است و وسیله قرائت صحیح. حال آنکه جای وسیله و هدف معمولاً عوض می شود.

ای کاش در پوسته نمی ماندیم و به عمق نیز توجه داشتیم.

ای کاش وسیله رسیذن به هدف را با هدف اشتباه نمی گرفتیم.